Het basisonderwijs omvat meer dan de gewone klassen onderweg naar groep acht. Zo geeft Judith Wolswijk les aan de Impulsklas op basisschool De Vaart in Oosterbeek. Daarin zitten kinderen uit de groepen drie tot en met acht die zijn uitgevallen in het reguliere onderwijs. Met haar ervaring in de psychiatrie is dit de ideale werkplek voor zij-instromer Judith.
Judith Wolswijk
Van de zorg naar het onderwijs
Judith werkte vijftien jaar lang in de zorg, voordat ze de overstap maakte naar het basisonderwijs. Haar interesse in het speciaal onderwijs werd gewekt door haar zoon, die vastliep in het reguliere onderwijs. “We werden op zijn nieuwe school enorm goed opgevangen”, vertelt Judith. “Het was gaaf om te zien dat kinderen daar weer trots werden op zichzelf. Toen ging het bij mij kriebelen en startte ik met een zij-instroomtraject op de pabo.”
Inmiddels is het alweer vier jaar geleden dat Judith de switch maakte van de zorg naar het onderwijs. “Ik heb er nog geen dag spijt van gehad! Ik vond het natuurlijk wel heel spannend, omdat ik niet wist wat ik kon verwachten. Je gooit je leven om… en dan? Maar ik ben ervan overtuigd dat dit soort dingen op je pad komen als je er klaar voor bent. Ik wist dus eigenlijk wel zeker dat het goed zou komen. Nu ben ik zelfs zover dat ik denk: ik had dit veel eerder moeten doen!”
De Impulsklas
De leerlingen van Judith hebben vaak een tijd thuis gezeten en hebben nog niet de vaardigheden om de hele dag op school te zitten. De impulsklas is de overgang van ‘niet naar school’, naar ‘terug nar een reguliere klas binnen de Vaart’. “Wat we doen, is totaal afhankelijk van de behoeften van de kinderen. De leeftijden liggen flink uit elkaar, dus het onderwijs is bijna helemaal individueel. Dat betekent dat de ene leerling zelfstandig achter de computer oefeningen doet, terwijl een ander samen met mij aan de slag gaat. Weer een andere leerling is op dat moment even naar buiten om te ontprikkelen.”
‘Juf, ik vind jou zó lief’
“Ik was al gewend aan moeilijk verstaanbaar gedrag vanuit mijn werk in de zorg”, zegt Judith. “En daarnaast ben ik ook ervaringsdeskundige, vanwege mijn zoon. De verhalen van de kinderen herken ik. Ze hebben veel nare ervaringen meegemaakt, hebben faalangst en geloven niet meer in zichzelf. Aan mij de taak om hen een beter gevoel te geven. Niets is mooier dan deze kinderen te zien opbloeien.”
Niets is mooier dan kinderen te zien opbloeien
— Judith Wolswijk, leerkracht op basisschool De Vaart
“Een leerling kwam een aantal jaar geleden bij ons binnen en kon nog niet lezen en schrijven. Hij had al veel in zijn leven meegemaakt en vindt het door eerdere negatieve ervaringen lastig om zich te hechten aan mensen. Laatst hebben we Cito’s afgenomen en viel me ineens iets op: begrijpend lezen ging supergoed! Van de zeventien kinderen die de toets deden, was hij de allerbeste. Hij laat een enorme vooruitgang zien. Ik heb best veel onenigheid met hem gehad en de oorzaak was eigenlijk altijd hetzelfde: hij was bang dat ik hem in de steek zou laten. Maar hij groeit enorm! Laatst kwam hij naar mij toe, ging op mijn schoot zitten en zei: ‘Juf, ik vind jou zó lief’. Daar doe ik het voor.”
Met een goed gevoel naar huis
Hoe hectisch dagen ook zijn, Judith doet altijd haar best om haar leerlingen weer met een goed gevoel naar huis te sturen. “Onlangs hadden twee jongens in mijn klas slaande ruzie. Aan mij de taak om ze uit elkaar te halen. Tijdens het ingrijpen kreeg ik zelf ook nog een klap. Dat is natuurlijk niet het leukste aan mijn werk, maar de-escaleren is wel ontzettend belangrijk. Je wil natuurlijk niet dat zo’n situatie verder uit de hand loopt, dus je moét ingrijpen. De vraag is alleen hoe je dat doet, want iedere ruzie los je anders op.”
“Na drie kwartier waren de jongens afgekoeld. De één door rustig te zitten en de ander juist door zijn energie buiten kwijt te raken. Ze kwamen daarna beiden kalm terug in de klas. Ondanks de chaos, vond ik het ’s avonds toch een geslaagde dag. Ik maakte de juiste keuzes en de jongens zijn met een goed gevoel weer naar huis gegaan. Dit soort situaties bespreken we altijd met het team na, dus ook ikzelf kwam tevreden thuis.”
Blijven ontwikkelen
Judith is dol op uitdaging en leren. Niet gek dat ze momenteel naast haar werk ook nog een cursus Prikkelverwerking volgt. “Ik wil mezelf blijven ontwikkelen. Stilstaan is niets voor mij en ik ben heel blij dat De Vaart mij hierin ondersteunt. Onze school is constant in beweging, net als de leerlingen. We zijn op zoek naar nieuwe werkvormen die hen aanspreken. Ik hoorde laatst bijvoorbeeld dat kinderen eigenlijk maar 7 minuten stil op een stoel kunnen zitten! Daarom is het dus heel belangrijk, en leuk, om als school met je leerlingen mee te blijven ontwikkelen.”